Kan Çiçekleri

Kardeş kardeşe düşman olur mu?.. Bu kardeşliğin tohumlarının yüzyıllar önce ekildiği topraklar şimdi kanla sulanır olmuş.. Açan tohumlar ise akan kanların gölgesinde kalmış.. Zalimlerin eline düşmüş kardeşlik, dostluk, barış... Oynanan oyunlar, kanlı sahneler, kirlenmiş saflıklar, çirkinleşmiş bir Dünya!


Eskiden çocukların elindeki oyuncakların yerini silahlar almış, oynanan saklambaçların yerini ise kavga, dövüş... Çocuklar daha şimdiden birbirine düşman olmuş, beyinleri kinle doldurulmuş.. Masumluk kirlenmiş bin bir renkli çiçekler solmuş türküler şarkılar yerine ağıtlar yakılır olmuş... Başlayan her yeni güne umutla başlamak varken her geçen artan kin, öfke, nefret duyguları gencecik beyinlerin içinde dolaşan bir zehir gibi...

Her şey boş, her şey yalan herkes düşman... İstenilende bu zaten oynanan oyunlarla, kurgulanmış olaylarla yapılmak istenen tek şey kardeşin kardeşini öldürmesi, kaos ortamı..

Haykırmak istiyor insan bütün bu olanları görünce.. Bu Dünya hepimizin hepimiz insanız bu kavga bu bitmek bilmeyen düşmanlık niye?

Bir insanı sevmekle başlar her şey... İnsan insanı ayırırsa kendinden dil din ırk gibi kavramlarla nereye gider bu Dünya soruyorum size? Hep ayrıldık birbirimizden hep bir engel çıkardılar önümüze hep bir ayrım hep bir farklılık... Hep kandırıldık, türlü türlü oyunlarla birbirimize düşürüldük.. Hala devam ediyor bu tuzaklar.. Şimdide hedef kardeşi kardeşe düşürmek...

Gökyüzünü duman, sis kaplamış.. Tomurcuklar kana bulanmış dağları bir dert almış.. Açıvermiş yediveren kan çiçekleri...Güller solmuş kara çalmış umuda uzanan elleri tek tek kelepçeler kesmiş.. Haykıran dudaklar susturulmuş bu gidişata bir dur demek hor görülmüş..Ne hak kalmış, ne özgürlük... İşte bu Dünya’yı bir dert almış sonu olmayan...

Ağıtlar yükselir tek bir ağızdan, ağlar analar babalar ölen tüm çocuklar için, söver herkes bu gidişata bir dur demek için, dökülür yağmur gökyüzünden seller gibi “sulanmasın kanla artık topraklar diye”...