İç Konuşmalarım

Yaşama ilk adım attığımızdan beri hayatın bize sunduğu seçimler arasında gidip gelmekle uğraştık, kimi zaman da dayatılanı yaşadık... Ve belki de ömrümüzün sonuna kadar bu gidiş gelişler, kararsızlıklar devam edecek… Kimimiz seçimleriyle yaşar ve yaşadıklarıyla mutlu olur, kimimiz ise yaptığı her tercih için pişmanlık duyar.



Her seçim bir kaybediştir… Çünkü yaptığımız her seçimle, girdiğimiz her yeni yolda diğer seçenekleri arkamızda bırakmış oluyoruz. Ve yaptığımız her tercihin artık geri dönüşü olmayacağını biliyoruz bu yüzden pişmanlıklara ne gerek var ki… Yaşandı ve bitti… Hatalıydı ya da değildi önemli olan bu yola girerken göstermiş olduğumuz cesaret değil mi? Keşke bunu yapmasaydım demek ne değiştirecektir ki bu tercihte…



Evet seçimlerimiz hayatımıza yön verir. Bu yüzden seçtiğimiz yolda emin adımlarla yürümenin sırrı da bizde bitiyor… Hayat bize öyle bir oyun oynuyor ki kaybetmeyi göze aldığımız şeylerin seçtiklerimizden daha değerli olduğunu düşündüğümüzde pişmanlık kaçınılmaz…

 Ama bu yargı da bize kalmış aslında… Yani değerli olup olmadığını da biz seçiyoruz… Pişmanlık duymaktansa seçimlerimizde duygularımızı da önemseyerek, aklımızın doğrultusunda gitmeyi düşünmek daha doğru değil mi? Yaşanmışlıkların deneyimiyle yüzümüzü geleceğe dönerek, yaşama yönelik akılcı planlar yaptığımızda seçimlerimizde de daha sağlam adımlar atacağımız mutlak bir gerçek…


Evet, her noktada hayat bizi ikilemde bırakarak büyük oyununu üzerimizde oynamaya devam ediyor. Ama bu oyunda kazananın da, kaybedenin de kim olacağının kesin ve tek cevabı da bizde.


Seçmek özgür iradenin işidir...


Seçenekleri çoğaltmaksa özgür düşüncenin..


Yaşama karşı duyulan sorumluluk her adımda bakış açımızı genişleterek sınırlara sığmayan,kalıba dökülemeyen bir bilince doğru götürür bizi.. Artık tüm dünyadan sorumluyuzdur ve bu yükü taşımak için gereken gücü yine kendi içimizde buluruz ; kendini sürekli üreten “sevgi”


Sevgiyle kalın....